We zijn er.

Zondag rond twaalven heeft mijn vader ons naar Schiphol gebracht.
Het was lekker rustig, kleine rijtjes bij de bagage drop-off en de douane.
Bij het boarden  mochten we als een van de eerste het vliegtuig in omdat we met een " kind " reizen.
Ook al is Luuk bijna 14 jaar, konden we toch nog van dit voordeeltje gebruik maken.

We vlogen met een Boeing 767-300 helaas had deze nog geen upgrade ondergaan, dus geen eigen entertainment systeem.
Wel 2 films kunnen kijken op het grote scherm voor in de cabine.
Met smart zaten wij te wachten op de heerlijke maaltijd die ze ongetwijfeld met Kerst wel zouden serveren.
Maar helaas, ook met Kerst is het gewoon Chicken or Pasta! Hebben ze daar nou helemaal geen fantasie bij die catering? Of is dit gewoon het goedkoopst mogelijk?
Wim en ik hebben het niet gegeten, Luuk wel een paar hapjes kip en het kaasje wat er bij zat.
Mijn van huis meegenomen witte bolletjes met ham en krentebollen smaakten beduidend beter.

Wim zat naast een jongen die aardig kon schaken, dus die heeft heel wat potjes met hem gespeeld (op de Ipad)
De jongen was een exchange student en kwam uit Zweden. Hij moest 2x overstappen en ging naar Louisiana.

Vlak voor de landing kregen we nog een snack. Dit was een stukje pizza en een ijsje. Dit was gelukkig beter te pruimen.

Het was toch wel weer een hele zit. Deze vlucht zou 10.20 uur duren, maar gelukkig zijn we 40 min. voor schema geland.
Bij de immigration was het ook vrij rustig. We hadden 4 personen voor ons en de man achter de balie kreeg het toch voor elkaar om daar meer dan een half uur mee bezig te zijn.
Ik kan je vertellen dat we daar niet zo'n zin meer in hadden omdat we al aardig moe waren natuurlijk.
Maar wat moet moet!. Daarna koffers van de band gehaald opnieuw afgegeven en weer door de security.
Ook op Memphis was het niet druk. Na een uur vlogen we al weer verder.
Het was een vluchtje van niets, maar negentig minuten. Ook hier arriveerden we voor schematijd.
Een poosje op de koffers gewacht en door naar Alamo.
Er stond een aardige rij voor de balie, maar gelukkig kon ik bij de self serve kiosk mijn contract uitprinten. Heerlijk, zo kun je bij de vragen over upgrades en Road Site assistent gewoon op " NO" klikken i.p.v dat je zo'n opdringerige baliemedewerker moet trotseren op een moment dat je al 24 uur wakker bent en niet meer in opperste staat van paraatheid.
Dus dat was zo gepiept. Waar ik al bang voor was, er waren weinig auto's in de garage. Dus deze keer geen Mazda CX 9, maar een Ford Edge, dit is een best wel grote SUV.

De villa was zo gevonden, we zijn natuurlijk al vaker op Windsor Palms geweest.
Wim tikte alleen de alarmcode verkeerd in, en het ging af. Wat een kolere herrie zeg, horen en zien vergaat je. Gelukkig zag ik dat je nog een keer je code kon intikken en toen keerde de rust weer terug.

Op Memphis airport nog wat water gekocht omdat hier in de buurt alles dicht is. Alleen de 7 Eleven is open. Maar we hadden geen puf meer om daar heen te gaan.
Dus een kopje thee gedronken en het mandje in.
Foto's volgen later.


Waar zijn al mijn volgers opeens gebleven? Ik zie er nu nog maar 10.